Enkondroma

Klinik: Selim kemik tümörleri arasında osteokondromdan sonra en sık görülen tümördür ve %10 unu oluşturur. En sık 30 ile 40’ lı yaşlarda, el ve ayak parmaklarında görülür.

Daha az sıkılıkla da femur, humerus, tibia ve ayak kemiklerinde görülür. Genelde klinik şikayet vermeyip başka nedenlerle yapılan tetkiklerde tesadüfen saptanır. En önemli problem düşük ihtimalde olsa kondrosarkoma dönüşebilmesi yada kondrosarkomdan ayırt edilmemesidir. Femur ve humerus proksimal yerleşimli lezyonların kondrosarkoma dönüşme riski diğerlerinden daha yüksektir. 

Radyoloji: Direkt gra de genelde uzun kemiklerin meta zer bölgesinde, iyi sınırlanmış, intramedüller yerleşimli radyolüsen, yer yer kalsi kasyonlar içeren, 1 cm’ den 8 cm’ ye kadar büyüklüklerde görülür. Uzun kemiklerde kortekste deği- şiklikler ve periost reaksiyonu genelde yoktur. Kısa kemiklerde ise kortekste incelme ve genişleme izlenebilir. BT lezyonun tam lokalizasyonu, korteksle ilişkisi, büyüklüğü, kortikal devamlılık ve kalsi kasyonun yoğunluğunu net bir şekilde tesbit edilir. MR ile de lezyonun büyüklüğü, periostla ilişkisi ve kontrastlanma paterni değerlendirilir. 

Ayırıcı tanıda kemik infarktı, nonossi ye broma, bröz displazi ve kondrosarkom düşünülmelidir.Tedavi: Bazı cerrahlar takip önerirken, bazıları iyi huylu olmakla birlikte kötü huylu olma yada dönüşme riskinden dolayı cerrahi olarak lezyonun çıkarılmasını önerirler (19). Takibin süresi ve sıklığı net değildir. Selim bir tümörken çıkarılmayan bir lezyon malign olduğunda daha riskli ve ağır tedavilere maruz kalabilir. Ancak cerrahi tedavinin malign bir lezyon olabileceği de dikkate alınarak dikkatli çıkarılması ve oluşan defektin iatrojenik kırık riskine karşı korunması da çok önemlidir. Bunun için oluşan defektin yük taşıyan yerlerde yükten korunması amaçlı greft, sement veya plak ile yada bunların kombinasyonu ile rekonstrüksiyonu yapı- labilir

2) - MULTIPLE ENKONDROMATOZİS (Ollier Hastalığı)

Nadir görülen, kalıtsal olmayan, çocuklukta başlayan, epi zi de etkileyen, genellikle uzun kemiklerin meta z ve dia zinde birden fazla yerde görülen bir hastalıktır. Tek tara ı tutulduğundan uzunluk farkı, açısal deformitelere neden olan bu durumu ilk olarak Ollier tanımlamış ve adıyla da anılmaktadır. Bu hastaların %30’ unda malign transformasyon görülmektedir. Mafucci sendromu, multiple enkondromalarla birlikte multiple hemanjiomlar eşlik etmektedir. Tanı direkt gra ve BT ile konulabilir. 

Tedavi: Klasik enkondrom tedavi algoritmasından farklı olarak deformiteler, kısalıklar ve bunların tekrarları tedavi edilmeye çalışılır.